اگر بخواهیم تنها در چند کلمه Fibre Channel را توصیف نماییم، Fibre Channel ترکیبی از بهترینهای دو دنیاست. در واقع یک کانال حمل و نقل اشتراکی داده هاست که دارای بهترین خصوصیات I/OI bus ( مانند SCSI ) می باشد، که در نتیجه Host ها و Application ها می توانند تجهیزات ذخیرشی موجود را بعنوان یک تجهیز ذخیره سازی محلی ( بمانند یک هارد دیسک موجود بروی ماشین که مستقیما به مادربورد متصل است. ) ببینند. و همچنین Fibre Channel بهترین های دنیای شبکه را نیز در خود جای داده است. تا جایی که FC می تواند از پروتکلهای متفاوتی نظیر SCSI، IP، FICON پشتیبانی نمایید.
پروتکل Fibre Channel به ۵ لایه تقسیم می شود. این پروتکل با اینکه مدل OSI را دنبال نمی کند، اما شباهت های بسیاری به آن دارد.
- FC-0 تعریف کننده media فیزیکی است. سرعتی که دستگاه می تواند ارتباط برقرار کند. (۱,۲,۴,۸,۱۰,۱۶ Gbps)
- FC-1 شامل جزییات برای Encoding ، Ordered Set و ارتباطات Link Control است.
- FC-2 به منظور ساخت FC Frame و Flow Control. ما به Flow Control برای دانستن مقدار داده ی عبوری در زمان معین که در سمت گیرنده می تواند دریافت آن را مدیریت کند، نیاز داریم. Flow control توسط شیوه Buffer-to-Buffer Control Credit مدیریت می شود.
- FC-3 هنوز به طور گسترده استفاده نشده است. در واقع یک سرویس Fabric، معرف ویژگی های Advance مانند Stripping و Hung Group است.
- FC-4 در پروتکل Fibre Channel وظیفه Mapping به Upper Layer Protocol را فراهم می کند که از معروف ترین آن ها SCSI است. FCP – Fibre Channel Protocol برای انتقال SCSI توسط Fibre Channel استفاده می شود.
FC-0
Fiber به دو صورت Single Mode و یا Multi Mode وجود دارد. تفاوت عمده این دو در اندازه قطر Core اصلی است که هرچه کمتر باشد اطلاعات می توانند مسافت بیشتری را طی کنند. به بیان دیگر، کابل Single Mode که ۹ میکرون ضخامت دارد می تواند مسافت بیشتری تا (۱۰ km ) از کابل Multimode که حدود ۵۰ میکرون است (که نباید بیشتر از ۱۵۰ متر بشود) را طی کند. ( البته با توجه به نوع و توان SFP می توان حتی به مسافتهای بیشتر نیز دست یافت. ) معمولا فیبرهای MultiMode ها به رنگ آبی روشن و یا نارنجی هستند در حالی که Single Mode ها به رنگ زرد می باشند.
FC-1
Encoding درواقع پروسه ای است که سیگنال های موازی الکترونیکی را به سیگنال های سریال نوری تبدیل میکند. سرعت های ۱,۲,۴,۸ Gbps از Encoding های ۸ و ۱۰ بیت استفاده می کنند. سرعت های ۱۰ و ۱۶ Gbps از Encoding ها ۶۴ و ۶۶ بیت استفاده میکنند. در ازای هر ۸ بیت یا ۶۴ بیت که انتقال پیدا میکنند ۲ بین اضافه وجود دارد که جهت Link Control استفاده می گردد.
FC-2
این لایه ساختار Frame را نشان میدهد که دارای دو سطح است :
سطح سرویس دهی
سطوح ۱,۲,۳,۴,۶,F l موجود است. هر سطح نوع Flow control را تعریف می کند به عنوان نمونه به صورت بافر-به-بافر- بین پورت سوییچ و دستگاه در سطح ۳ و یا به عنوان نمونه به صورت End-to-End بین دستگاه به دستگاه با شیوه Bypass کردن Switch Buffer Credit Model در سطح ۲. سطح f نیز عموما برای Eport ها و یا اتصالات سوییچ به سوییچ است. Fibre Channel Frame یک Header و یک Payload دارد. Header شامل Control و اطلاعات Address است. در حالی که Payload شامل اطلاعاتی است که توسط لایه بالاتر منتقل شده است. Header شامل اطلاعاتی نظیر Destination_ID، Source_ID می شود. Payload می تواند ماکزیمم ۲۱۱۲ بایت باشد اما اگر Header خالی باشد آن را با صفر پر نمیکند. کوچکترین سایز فریم Fibre Channel برابر ۶۴ بایت است.
مکانسیم Flow control
ACK- Acknowledgment برای ارتباطات سطح ۲ که از EE-Credit _ End-to-End استفاده میکند.
R_RDY- Receiver_Ready برای ارتباطات سطح ۳ که از BB-Credit استفاده می کند.
VC_RDY Virtual Circuit Ready برای ارتباطات سطح ۶ که از BB_Credit استفاده میکند.
Fibre Channel اجازه Drop کردن Frame را در حالت Steady State نمیدهد. در نتیجه، دستگاه هیچ گاه یک فریم را بدون مطمین شدن از وضعیت دستگاه گیرنده نمی فرستد. هنگامی که تمامی BB Credit ها Utilize شدند، دستگاه منتظر R_RDY می ماند قبل از اینکه کار را ادامه بدهد.
